Viruman Movie : दिग्दर्शक मुथैया यांनी ग्रामीण भागातील तामिळनाडूमधील चित्रपट बनवणारे काही तमिळ दिग्दर्शकांपैकी एक म्हणून आहेत. त्यांच्या चित्रपटातील केवळ सौंदर्यशास्त्र हे ग्रामीण जीवनाचे अस्सल प्रतिनिधित्व म्हणून चुकीचे आहे. तर कार्तीने या चित्रपटातील त्याच्या डेब्यू प्रोजेक्ट परुथिवीरन मधील त्याच्या लुकची पुनरावृत्ती केली आहे, विरुमनअमीरच्या 2007 च्या शोकांतिका नाटकाशी जुळत नाही. अर्थात, मुथैया जीवनातील घडामोडी घडवण्याचे नाटक करत नाहीत. तो फक्त ‘ग्रामीण’ टॅग वापरून रुचकर व्यावसायिक चित्रपट बनवतो.
तमिळ सिनेमातील लिंगो, मास चित्रपट. त्याच्या मागील सर्व चित्रपटांप्रमाणेच, विरुमन हा आणखी एक सरळ चित्रपट आहे. ज्याचे नैतिक भूमिका आणि पुराणमतवादी विचारांचे लोक स्वागत करतात. विरुमन आणि त्याचे मागील उपक्रम कशामुळे कार्य करतात ते म्हणजे ते मजेदार आहेत. नायक आपल्या वडिलांना संपवण्यासाठी धारदार शस्त्र काढतो, तर गावकरी जबरदस्तीने दोघांना वेगळे करतात. तथापि, विरुमन अनियंत्रित आहे, आणि तो हत्येपासून काही क्षण दूर आहे. आता, आमची नायिका थान अदिती , एक प्रेक्षक, कृतीत उतरते आणि विरुमनच्या ओठांवर चुंबन घेते आणि संपूर्ण पंचायत स्तब्ध करते. आणि मग मध्यांतर कार्ड येते. ही मुथैयाची आम्हाला सांगण्याची पद्धत आहे, “बघा, एका स्त्रीच्या सौम्य स्पर्शाने हा चिडलेला बैल कसा काबूत आला आहे.” हे खरंच समस्याप्रधान आहे.
चित्रपट तमिळ सिनेमाच्या कालबाह्य फॉर्म्युलावरही भाष्य करतो, जिथे सर्व काही आनंदी नोटेवर संपते. प्रकाश राज, कार्ती आणि अदिती यांचे अखंड परफॉर्मन्स, सिनेमॅटोग्राफर सेल्वाकुमार एसके यांच्या दोलायमान फ्रेम्स आणि युवन शंकर राजा यांचे संगीत हे या सामान्य उपक्रमाची विक्री करण्यात मदत करणारे इतर घटक आहेत.
हेही वाचा :
‘बस बाई बस’ कार्यक्रमात पंकजा मुंडे झाल्या भावुक, मी त्यांच्याशी बोलतच नाही कारण…
